randscherpte XF55-200
Geplaatst: ma 04 apr 2016, 22:37
De 55-200 van Fujinon is een veel geprezen lens. De 55-200 is een populaire brandpuntsafstand die je ook veel ziet bij andere merken, bijvoorbeeld Nikon. Meestal gaat het dan om een relatief goedkope zoom met lage bouwkwaliteit, bedoeld als instapmodel. Bij die van Fuji is daar minder sprake van, althans zo lijkt het. De lens oogt behoorlijk robuust en vanwege het rubber op de zoomring ligt die ook wel fijn in de hand. Ondanks dat we recent in een demontagefilmpje hebben gezien dat er een metalen constructie inzit, is er toch is er wel degelijk veel kunststof toegepast. Dat is op zich niet erg, want een van de sterke punten van de lens is dat hij met zijn gewicht van net minder dan 600 gram en een lengte van 14 cm nog gemakkelijk is mee te nemen, dat in tegenstelling tot de XF50-140. De grootste opening verloopt van 3,5 tot 4,8, dat laatst is met name aan het tele-einde groter dan de concurrentie die meestal f5,6 produceert, maar het scheelt weinig. De zoomring draait opvallend stroef, ik heb nog nooit zo’n stroeve ring gevoeld. Soms bij actiefoto’s wat hinderlijk en je voelt dat de lensvatting bij de camera wat verdraait in zijn speling, niet zo wenselijk lijkt me. De diafragmaring kent helaas geen aanduiding. Vind ik echt jammer zeker als je de vastbrandpuntlenzen gewend bent. Het focusseren gaat lekker geruisloos en redelijk snel en accuraat. Voor actie echter niet snel genoeg. Dan stel ik de camera gewoon in op een punt waar je het onderwerp wilt pakken. Voor alledaagse foto;s is het wel een mooi objectief. Het is niet meteen zo’n enorme toeter die mensen afschrikt. Deze foto kon ik bijvoorbeeld geheel ongedwongen nemen. Prima beeldkwaliteit als je het mij vraagt.
De achtergrondonscherpte is kenmerkend voor de zoomlenzen niet zo heel best, bij onrustige achtergronden krijg je dat de randen van bijvoorbeeld takken benadrukt worden tot dubbele takken. Aan de hand van een sterrenfoto heb ik dat recent nog eens bekeken. Je ziet dat als je de lens onscherp instelt, de sterren geen schijfjes worden zoals een ideaal objectief, maar cirkeltjes en aan de rand zelfs concentrische streepjes. Het is een leuk testje dat je eenvoudig kan doen. Als je richt op de poolster speelt de aardrotatie niet zo snel een rol dat er streepjes (stersporen) ontstaan.
Als je camera aan staat en je legt je oor tegen de zoomring, dan hoor je een licht geruis, waarschijnlijk van de gyroscopen. Het is de stabilisatie. Dat is een heel handige accessoire dat je de kans geeft ook bij weinig licht zoals rond zonsondergang nog foto’s te nemen. Tegelijkertijd verdenk ik echter de stabilisatie ervan dat er randonscherpte door kan ontstaan. Daar wil ik in dit topic wat over uitweiden. Het is zo dat ik en anderen met mij ook, hebben moeten constateren dat deze zoomlens nog wel eens onscherpe randen produceert. Dat valt niet op bij foto’s waarbij het onderwerp gecentreerd is en de achtergrond geheel onscherp zoals bij een portret. Maar bij landschapsfoto’s des te meer. Er wordt door Fuji aangeraden de stabilisatie uit te zetten, maar ook al doe je dat, dan nog steeds is er kans op een onscherpte die gek genoeg in één van de hoeken optreedt. Het probleem dat ik met deze lens heb is dat als je het eenmaal gezien hebt je er steeds meer op gaat letten. Aangezien deze lens toch over het algemeen geroemd wordt over zijn kwaliteit heb ik de lens teruggestuurd naar Fujifilm, maar kreeg ik de reactie terug dat de lens volgens specificaties functioneerde. Daar was ik niet mee akkoord en heb toen via de dealer een ander exemplaar weten te krijgen. Deze vertoont echter dezelfde eigenschappen, dus ik neem aan dat Fujifilm toch gelijk had en inderdaad deze lens in bepaalde gevallen onscherpe hoeken kan geven. Het gekke is dat het niet bij alle foto’s optreedt, de grootste kans heb je bij de 200 mm kant en bij grote diafragmaopeningen. Het is geen “decentering” wat je nog wel eens leest. Weer aan de hand van een sterrenfoto kon ik geen verschil zien tussen links en rechts. Ik denk dus dat er een “los” lenselement in de lens zit dat voor de onscherpte zorgt. Bij een tijdopname zoals de sterrenfoto ligt het element wel in de goede positie, maar bij een kortdurende opname in de buurt van de 1/250 of 1/500 seconde, waar je overdag zit, dan zorgt het element voor een onscherpe zijde van de foto. Het heeft ook de gedaante van bewegingsonscherpte. Op deze manier lijkt de stabilisatie je dus tegen te werken. Nogmaals, ook als je de schakelaar op “off” zet treedt het op. Bij de XF18-55 heb ik hetzelfde probleem geconstateerd, maar bij de vastbrandpunten nog nooit, dus ik vermoed dat het echt bij de constructie van de stabilisatie hoort.
Omdat ik ondanks deze issue die me nogal wat frustratie en hoofdbrekens hebben gekost toch verder met het Fuji-systeem wilde heb ik vorige week de XF50-140 lens gekocht. Zodoende heb ik afgelopen zondag beide lenzen eens met elkaar vergeleken. Helaas werkte het weer totaal niet mee, vochtig en koel was het zondagochtend toen ik gelegenheid had. Toch spreekt de vergelijking voor zich. Ik moet zeggen dat ik wel onder de indruk van de 50-140 ben. Wel een vreemde gewaarwording dat deze lens geluid maakt in een stille ruimte, maar dat schijnt zo te horen. Enige zwakke punt vind ik de lichtafval die pas bij f/8 bij 140 mm ver genoeg is afgenomen om niet te zien. De scherpte is uitstekend, ook aan de rand en consequent. Vergeleken met de XF55-200 is het centrum toch een tikkeltje strakker en de rand ook. Maar belangrijkste is dat vreemde randonscherpte er niet is.
Ik heb enkele crops samengevoegd in een bestand. Bij 90 mm brandpunt, dus niet het meest kritische deel. Van linkerkolom naar rechterkolom: 50-140 op f/5,6, 55-200 op f/5,6, dan 55-200 op f/8. Van onder naar boven: links in beeld, dan uitsnede uit het centrum, dan uitsnede aan de rechterkant. Midden boven springt de vervaagde rand van de 55-200 eruit, terwijl er in de rechteruitsnede niets aan de hand is. Bij f/8 is het probleem niet aanwezig,
De XF55-200 heb ik toch maar gehouden omdat hij lekker klein is en voldoende gediafragmeerd ook wel voor landschap voldoet. Maar wijd open is het dus een risico. Bovendien komt hij verder dan de 50-140 tot 200 mm, hoewel ik in dat bereik niet heel vaak zit.
De achtergrondonscherpte is kenmerkend voor de zoomlenzen niet zo heel best, bij onrustige achtergronden krijg je dat de randen van bijvoorbeeld takken benadrukt worden tot dubbele takken. Aan de hand van een sterrenfoto heb ik dat recent nog eens bekeken. Je ziet dat als je de lens onscherp instelt, de sterren geen schijfjes worden zoals een ideaal objectief, maar cirkeltjes en aan de rand zelfs concentrische streepjes. Het is een leuk testje dat je eenvoudig kan doen. Als je richt op de poolster speelt de aardrotatie niet zo snel een rol dat er streepjes (stersporen) ontstaan.
Als je camera aan staat en je legt je oor tegen de zoomring, dan hoor je een licht geruis, waarschijnlijk van de gyroscopen. Het is de stabilisatie. Dat is een heel handige accessoire dat je de kans geeft ook bij weinig licht zoals rond zonsondergang nog foto’s te nemen. Tegelijkertijd verdenk ik echter de stabilisatie ervan dat er randonscherpte door kan ontstaan. Daar wil ik in dit topic wat over uitweiden. Het is zo dat ik en anderen met mij ook, hebben moeten constateren dat deze zoomlens nog wel eens onscherpe randen produceert. Dat valt niet op bij foto’s waarbij het onderwerp gecentreerd is en de achtergrond geheel onscherp zoals bij een portret. Maar bij landschapsfoto’s des te meer. Er wordt door Fuji aangeraden de stabilisatie uit te zetten, maar ook al doe je dat, dan nog steeds is er kans op een onscherpte die gek genoeg in één van de hoeken optreedt. Het probleem dat ik met deze lens heb is dat als je het eenmaal gezien hebt je er steeds meer op gaat letten. Aangezien deze lens toch over het algemeen geroemd wordt over zijn kwaliteit heb ik de lens teruggestuurd naar Fujifilm, maar kreeg ik de reactie terug dat de lens volgens specificaties functioneerde. Daar was ik niet mee akkoord en heb toen via de dealer een ander exemplaar weten te krijgen. Deze vertoont echter dezelfde eigenschappen, dus ik neem aan dat Fujifilm toch gelijk had en inderdaad deze lens in bepaalde gevallen onscherpe hoeken kan geven. Het gekke is dat het niet bij alle foto’s optreedt, de grootste kans heb je bij de 200 mm kant en bij grote diafragmaopeningen. Het is geen “decentering” wat je nog wel eens leest. Weer aan de hand van een sterrenfoto kon ik geen verschil zien tussen links en rechts. Ik denk dus dat er een “los” lenselement in de lens zit dat voor de onscherpte zorgt. Bij een tijdopname zoals de sterrenfoto ligt het element wel in de goede positie, maar bij een kortdurende opname in de buurt van de 1/250 of 1/500 seconde, waar je overdag zit, dan zorgt het element voor een onscherpe zijde van de foto. Het heeft ook de gedaante van bewegingsonscherpte. Op deze manier lijkt de stabilisatie je dus tegen te werken. Nogmaals, ook als je de schakelaar op “off” zet treedt het op. Bij de XF18-55 heb ik hetzelfde probleem geconstateerd, maar bij de vastbrandpunten nog nooit, dus ik vermoed dat het echt bij de constructie van de stabilisatie hoort.
Omdat ik ondanks deze issue die me nogal wat frustratie en hoofdbrekens hebben gekost toch verder met het Fuji-systeem wilde heb ik vorige week de XF50-140 lens gekocht. Zodoende heb ik afgelopen zondag beide lenzen eens met elkaar vergeleken. Helaas werkte het weer totaal niet mee, vochtig en koel was het zondagochtend toen ik gelegenheid had. Toch spreekt de vergelijking voor zich. Ik moet zeggen dat ik wel onder de indruk van de 50-140 ben. Wel een vreemde gewaarwording dat deze lens geluid maakt in een stille ruimte, maar dat schijnt zo te horen. Enige zwakke punt vind ik de lichtafval die pas bij f/8 bij 140 mm ver genoeg is afgenomen om niet te zien. De scherpte is uitstekend, ook aan de rand en consequent. Vergeleken met de XF55-200 is het centrum toch een tikkeltje strakker en de rand ook. Maar belangrijkste is dat vreemde randonscherpte er niet is.
Ik heb enkele crops samengevoegd in een bestand. Bij 90 mm brandpunt, dus niet het meest kritische deel. Van linkerkolom naar rechterkolom: 50-140 op f/5,6, 55-200 op f/5,6, dan 55-200 op f/8. Van onder naar boven: links in beeld, dan uitsnede uit het centrum, dan uitsnede aan de rechterkant. Midden boven springt de vervaagde rand van de 55-200 eruit, terwijl er in de rechteruitsnede niets aan de hand is. Bij f/8 is het probleem niet aanwezig,
De XF55-200 heb ik toch maar gehouden omdat hij lekker klein is en voldoende gediafragmeerd ook wel voor landschap voldoet. Maar wijd open is het dus een risico. Bovendien komt hij verder dan de 50-140 tot 200 mm, hoewel ik in dat bereik niet heel vaak zit.