Knopen gehakt, toch voor de 50-140 gegaan
Geplaatst: do 02 apr 2015, 08:11
Na een paar weekenden geleden even met de 50-140 van Rob te hebben "gespeeld" begon het toch wel weer te knagen.
Ik had me voorgenomen niet voor dit soort formaten en gewichten te gaan op het Fuji systeem, maar na jaren een 70-200 2.8 (1.5kg) te hebben gebruikt, miste ik de kwaliteit en snelheid van dit objectief toch wel behoorlijk. De 55-200 heb ik het afgelopen jaar met veel plezier gebruikt en het is zeker een goed objectief te noemen, maar heeft ook wel z'n beperkingen. AF is niet echt snel te noemen, erg zware zoomring, slechts f/4.8 en geen weather sealing (voor mij belangrijk).
Ter compensatie van dat laatste had ik er een 18-135 bij gekocht, maar kwalitatief haalt hij het niet bij de 55-200 of de 18-55.
Ik heb met de 18-135 afgelopen maart ca 1000 foto's in IJsland gemaakt (de rest met de 10-24) en doorgaans (op wat kleiner kijkformaat) is het een prima objectief, maar als je wat kritischer gaat kijken, dan vind ik 'm aan de randen toch niet altijd even lekker en valt me bij hoge contrasten (scherpe randen tegen een lichte achtergrond) toch wel de overmatige CA op. Het vervelende is dat deze ook niet in de camera helemaal wordt gecorrigeerd en in RAW ook best lastig te verwijderen is. De kleurfouten bestaan uit blauw, paars, geel en groene randen en met name bij bomen en struiken tegen een witte achtergrond zie je een behoorlijke kleurzweem rond de takken. Ik word daar toch niet heel erg vrolijk van, Ik denk dat het een prima objectief is als je geen landschappen doet, dus voor dagelijkse zaken, close-ups en details, portretten ed voldoet hij prima, maar voor landschappen waar elke detail belangrijk is valt hij me gewoon tegen. Ik verkoop mijn foto's ook en dan moeten ze gewoon optimaal zijn.
Toen Rob een paar weekenden geleden bij me langs kwam om naar zijn X-T1 te kijken (focusproblemen) heb ik zijn 50-140 even mogen testen.
Eerlijk gezegd viel me het gewicht en de lompheid reuze mee, op de plaatjes lijkt het allemaal veel groter dan wanneer je 'm echt in je handen hebt.
De balans op de X-T1 (zeker met de grip) is heel goed en het geheel is veel beter onder controle te houden dan mijn voormalige 5D mark III met 70-200 2.8.
Ik heb vervolgens een aantal testshots gemaakt en op gelijke settings de 55-200 ernaast gehouden. Tja, dan val je toch wel van je stoel als je de resultaten ziet, die 50-140 is echt absurd scherp., zo scherp dat ik in Capture One de scherpteschuifjes wat dicht moet draaien. Ik houd er wel van als een lens compromisloos is, dus wanneer je niet hoeft na te denken over beperkingen. Bij de 18-135 moet je er toch wel rekening mee houden dat de hoeken niet lekker zijn onder f/8, voor een beetje optimale beelden schiet ik met dit objectief dus altijd tussen f/8 en f/11. Bij de 50-140 hoef je je hier niet druk om te maken, haarscherp vanaf f/2.8 en scherp tot in de uiterste hoeken ongeacht diafragma of brandpunt. Hij is net zo scherp en contrastrijk als mijn 56 1.2, dus dat wil wel wat zeggen.
Ik heb dus besloten de 18-135 en 55-200 in te ruilen voor de 50-140 en heb bij Digimaxx een mooie deal kunnen maken. Goede inruilprijs gekregen en een nette prijs voor de aanschaf. Vrijdagmiddag even uit m'n werk naar Dordrecht om 'm op te halen.
Ik weet dat ik hiermee een beetje voorbij ga aan het principe van kleiner en lichter en dat ik mezelf behoorlijk tegenspreek t.o.v. eerdere berichten, maar het voordeel van zo'n mirrorless systeem is dat je niet perse keuzes hoeft te maken in 1 richting. Je kunt het geheel zo klein of zo groot kunt maken als je zelf wilt. Ik heb er ook nog een paar fijne compacte primes bij en wanneer ik dus lichtgewicht en meer stealth op pad wil neem ik de X-E2 mee met de 23 e/o 56. Voor mijn IJslandtrips heb ik gewoon betrouwbare compromisloze objectieven nodig, waarbij ik niet hoef na te denken over water, stof, optimale settings ed, ik moet dan kunnen vertrouwen op mijn gear. Dat de keerzijde dan een gewichtstoename is moet ik dan maar op de koop toenemen, maar uiteindelijk valt dat nog steeds heel erg mee. De laatste keer had ik de 55-200 en 18-135 bij me (samen goed voor 1070 gram, zonder hood) terwijl de 50-140 zonder hood 900 gram weegt. Maakt dus als totaalgewicht in de rugzak geen moer uit.
Ik heb Digimaxx ook een voorstel laten doen voor de X-T1 SE + 16-55 kit, ben daar nu nog over aan het dubben, maar ik verwacht dat ook deze knoop binnenkort gehakt gaat worden om precies dezelfde reden als hierboven beschreven.
De standaard rugzakinhoud voor toekomstige IJsland trips zal dan bestaan uit 2x X-T1, 10-24, 16-55, 50-140.
Meer heb ik dan niet nodig en dat houdt tevens in dat de rugzak kleiner en lichter kan. De laatste keer had ik ook de 23 en 56 bij me (voor wanneer ik lichtserker nodig heb dan f/4-5.6 of wanneer ik met creatieve scherptediepte iets wil doen). Dat alles zat in een Lowepro Vertex 200 AW die leeg al 3.3kg weegt. Totaal gewicht (zonder accessoires) was 6,7 kg (XT1+grip, XE2, 10-24, 18-135, 55-200, 23, 56).
De tas die ik nu op het oog heb is de Lowepro Flipside Sport 15L AW, deze weegt slechts 1.1kg en daar past de nieuwe set met gemak in. (XT1, XT1+grip, 10-24, 16-55, 50-140).
Totaalgewicht komt dan op 4,1 kg. Per saldo ga ik er dus juist 2,5 kg op vooruit, ondanks de zwaardere objectieven.
Zo, weer een heel verhaal geworden, hoop dat dit een beetje helder maakt waarom ik bepaalde keuzes maak tijdens mijn zoektocht naar de meest ideale set.
Ik ben er wel achter dat er eigenlijk niet zoiets bestaat als "1 ideale set", net als dat je nooit genoeg hebt aan 1 type fototas. Een timmerman heeft voor elke klus ook ander gereedschap nodig en zal ook niet altijd met alles of het verkeerde gereedschap op pad gaan. Ook hij maakt van te voren keuzes afhankelijk van de klus die hij moet klaren. Zo zie ik dat ook met fotografie, als ik de stad in ga, dan neem ik echt geen 50-140 mee, maar deed dat ook niet met de 55-200. Ik wil dan iets compacts en onopvallends. Als ik een concert fotografeer wil ik lichtsterk en compact, als ik een sportevenement fotografeer wil ik snelheid en veelzijdigheid en in IJsland wil ik zo min mogelijk wisselen ivm stof en vocht en werk ik dus het liefst met WR zooms. Kortom, een goede set zooms en een paar losse primes met wat verschillende body's is voor mij het prettigs werken.
Gr.
Arnold
Ik had me voorgenomen niet voor dit soort formaten en gewichten te gaan op het Fuji systeem, maar na jaren een 70-200 2.8 (1.5kg) te hebben gebruikt, miste ik de kwaliteit en snelheid van dit objectief toch wel behoorlijk. De 55-200 heb ik het afgelopen jaar met veel plezier gebruikt en het is zeker een goed objectief te noemen, maar heeft ook wel z'n beperkingen. AF is niet echt snel te noemen, erg zware zoomring, slechts f/4.8 en geen weather sealing (voor mij belangrijk).
Ter compensatie van dat laatste had ik er een 18-135 bij gekocht, maar kwalitatief haalt hij het niet bij de 55-200 of de 18-55.
Ik heb met de 18-135 afgelopen maart ca 1000 foto's in IJsland gemaakt (de rest met de 10-24) en doorgaans (op wat kleiner kijkformaat) is het een prima objectief, maar als je wat kritischer gaat kijken, dan vind ik 'm aan de randen toch niet altijd even lekker en valt me bij hoge contrasten (scherpe randen tegen een lichte achtergrond) toch wel de overmatige CA op. Het vervelende is dat deze ook niet in de camera helemaal wordt gecorrigeerd en in RAW ook best lastig te verwijderen is. De kleurfouten bestaan uit blauw, paars, geel en groene randen en met name bij bomen en struiken tegen een witte achtergrond zie je een behoorlijke kleurzweem rond de takken. Ik word daar toch niet heel erg vrolijk van, Ik denk dat het een prima objectief is als je geen landschappen doet, dus voor dagelijkse zaken, close-ups en details, portretten ed voldoet hij prima, maar voor landschappen waar elke detail belangrijk is valt hij me gewoon tegen. Ik verkoop mijn foto's ook en dan moeten ze gewoon optimaal zijn.
Toen Rob een paar weekenden geleden bij me langs kwam om naar zijn X-T1 te kijken (focusproblemen) heb ik zijn 50-140 even mogen testen.
Eerlijk gezegd viel me het gewicht en de lompheid reuze mee, op de plaatjes lijkt het allemaal veel groter dan wanneer je 'm echt in je handen hebt.
De balans op de X-T1 (zeker met de grip) is heel goed en het geheel is veel beter onder controle te houden dan mijn voormalige 5D mark III met 70-200 2.8.
Ik heb vervolgens een aantal testshots gemaakt en op gelijke settings de 55-200 ernaast gehouden. Tja, dan val je toch wel van je stoel als je de resultaten ziet, die 50-140 is echt absurd scherp., zo scherp dat ik in Capture One de scherpteschuifjes wat dicht moet draaien. Ik houd er wel van als een lens compromisloos is, dus wanneer je niet hoeft na te denken over beperkingen. Bij de 18-135 moet je er toch wel rekening mee houden dat de hoeken niet lekker zijn onder f/8, voor een beetje optimale beelden schiet ik met dit objectief dus altijd tussen f/8 en f/11. Bij de 50-140 hoef je je hier niet druk om te maken, haarscherp vanaf f/2.8 en scherp tot in de uiterste hoeken ongeacht diafragma of brandpunt. Hij is net zo scherp en contrastrijk als mijn 56 1.2, dus dat wil wel wat zeggen.
Ik heb dus besloten de 18-135 en 55-200 in te ruilen voor de 50-140 en heb bij Digimaxx een mooie deal kunnen maken. Goede inruilprijs gekregen en een nette prijs voor de aanschaf. Vrijdagmiddag even uit m'n werk naar Dordrecht om 'm op te halen.
Ik weet dat ik hiermee een beetje voorbij ga aan het principe van kleiner en lichter en dat ik mezelf behoorlijk tegenspreek t.o.v. eerdere berichten, maar het voordeel van zo'n mirrorless systeem is dat je niet perse keuzes hoeft te maken in 1 richting. Je kunt het geheel zo klein of zo groot kunt maken als je zelf wilt. Ik heb er ook nog een paar fijne compacte primes bij en wanneer ik dus lichtgewicht en meer stealth op pad wil neem ik de X-E2 mee met de 23 e/o 56. Voor mijn IJslandtrips heb ik gewoon betrouwbare compromisloze objectieven nodig, waarbij ik niet hoef na te denken over water, stof, optimale settings ed, ik moet dan kunnen vertrouwen op mijn gear. Dat de keerzijde dan een gewichtstoename is moet ik dan maar op de koop toenemen, maar uiteindelijk valt dat nog steeds heel erg mee. De laatste keer had ik de 55-200 en 18-135 bij me (samen goed voor 1070 gram, zonder hood) terwijl de 50-140 zonder hood 900 gram weegt. Maakt dus als totaalgewicht in de rugzak geen moer uit.
Ik heb Digimaxx ook een voorstel laten doen voor de X-T1 SE + 16-55 kit, ben daar nu nog over aan het dubben, maar ik verwacht dat ook deze knoop binnenkort gehakt gaat worden om precies dezelfde reden als hierboven beschreven.
De standaard rugzakinhoud voor toekomstige IJsland trips zal dan bestaan uit 2x X-T1, 10-24, 16-55, 50-140.
Meer heb ik dan niet nodig en dat houdt tevens in dat de rugzak kleiner en lichter kan. De laatste keer had ik ook de 23 en 56 bij me (voor wanneer ik lichtserker nodig heb dan f/4-5.6 of wanneer ik met creatieve scherptediepte iets wil doen). Dat alles zat in een Lowepro Vertex 200 AW die leeg al 3.3kg weegt. Totaal gewicht (zonder accessoires) was 6,7 kg (XT1+grip, XE2, 10-24, 18-135, 55-200, 23, 56).
De tas die ik nu op het oog heb is de Lowepro Flipside Sport 15L AW, deze weegt slechts 1.1kg en daar past de nieuwe set met gemak in. (XT1, XT1+grip, 10-24, 16-55, 50-140).
Totaalgewicht komt dan op 4,1 kg. Per saldo ga ik er dus juist 2,5 kg op vooruit, ondanks de zwaardere objectieven.
Zo, weer een heel verhaal geworden, hoop dat dit een beetje helder maakt waarom ik bepaalde keuzes maak tijdens mijn zoektocht naar de meest ideale set.
Ik ben er wel achter dat er eigenlijk niet zoiets bestaat als "1 ideale set", net als dat je nooit genoeg hebt aan 1 type fototas. Een timmerman heeft voor elke klus ook ander gereedschap nodig en zal ook niet altijd met alles of het verkeerde gereedschap op pad gaan. Ook hij maakt van te voren keuzes afhankelijk van de klus die hij moet klaren. Zo zie ik dat ook met fotografie, als ik de stad in ga, dan neem ik echt geen 50-140 mee, maar deed dat ook niet met de 55-200. Ik wil dan iets compacts en onopvallends. Als ik een concert fotografeer wil ik lichtsterk en compact, als ik een sportevenement fotografeer wil ik snelheid en veelzijdigheid en in IJsland wil ik zo min mogelijk wisselen ivm stof en vocht en werk ik dus het liefst met WR zooms. Kortom, een goede set zooms en een paar losse primes met wat verschillende body's is voor mij het prettigs werken.
Gr.
Arnold